İçeriği kaldırmak durumunda kaldım.

İyi insanlar kendilerini hep unuturlar. Çoğu zaman kötü olan yine onlardır. Bir melodi ve bir sözle insanın hayatı değişir.
"YAP" kelimesinin sırrına varmak için madem makale yazmaya başladık. Biraz da tındırdatmak  lazım. Kaprisli insanların ağızları gerçekten çok kötü kokuyor.
Peygamber öyle demiyor mu: "Allah' ını seven ya hayır konuşsun ya da sussun"

Geçiyor hepsi. Zaman hiçbir şeye acımadan ilerliyor yine de. Ve daima bir şeyler eksik kalıyor insan dönüp ardına baktığında. Pişmanlık mı? Ya umutsuzluk? Mutsuzluk da desek tamamlanacak üç saç ayağı. İç ses söylenip duruyor baş ucumda; kendin için bir şeyler yap, bir şeyler, yap hadi. Söz dinlemiyorum, bir çizik daha atıyorum ömür takvimine yeniden kendimsiz...