Merhaba, ben yaklaşık 5 yıldır hikâye ve roman üzerine yazıyorum. Dileyen olursa bir hikâye ya da roman çalışması yapabiliriz. İsteyenlere örnek çalışmalarımdan birini buraya bırakıyorum. /"--- İnsan... 5 harften ve tek kelimeden olduğu gibi beş kapılı bir cehennem sanki. Hangi kapısından girersen gir işin sonunda yanmak gibi. İnsan olabilmek altıncı kapıyı yaratabilmektir. O beş kapının içerisinde bulunan herkes bizden biridir. Altıncı kapıyı yaratansa delidir. Sahiden delirmek belirmek midir? *** Ambulans sesleri sokaklarda yankılanıyordu. İnsanlar pencerelere dökülmüş meraklı gözlerle ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Gecenin karanlığında sokakların aydınlatıldığı mavi ve kırmızı ışıktan önce bir cenaze kalktı. Herkes etrafına toplanmış kimin olduğunu görmek için can atarken ellerinde kelepçeyle saçları saçma sapan kesilmiş bir kız çıkarıldı iki polis memuru tarafından. Kızın gözleri doluydu ama ağlayamıyordu. Elleri titriyordu ama kalbi tek düzeydi. Gözleri çevresine korkuyla bakıyordu ama içi çoktan soğumuştu. Mahalleli yine hep bir ağızdan ileri geri konuşuyordu. Kız gökyüzüne bakıp içinden “başardım Tanrım... Senin yarattığın pisliği temizlemeyi başardım” dedim buruk bir zafer gülüşüyle. Polis memuru kızı dürtüp “Mırıldanma! Bin şu arabaya,” diyerek kızın başını tutup arabaya soktu. Camdan kendisine kötü gözle bakan insanlara gülümseyerek bakıyordu. Karakola teslim edildiğinde kimlik bilgileri inceleniyordu. Pelin Çakıcı. 22 Yaşında. Lise mezunu. Sorgu odasında verdiği ifadesinde babasına bu hayatta sadece 22 kere baba dediği, 22 kere sarıldığı ve 22 yerinden bıçakladığını söylemiştir. Kendisine bunun yaşıyla bir bağlantısı olup olmadığını sorduğumuzda “keşke öyle olsa... Zihnimin içindeki yara izlerini sayamıyorum bile,” diye yanıtlamıştır. Sorgu odasında verdiği ifade boyunca sürekli etrafına bakındığı, gözle görülemeyen birisiyle konuştuğu, elleriyle sürekli saçlarını çektiği bildirilmiştir. Bir psikoloğa sevki istenmiştir. Psikiyatri merkezinden gelen raporda akıl hastanesine yatırılması belirtilmiştir. Pelin Çakıcı 13 günlük maphus döneminden sonra akıl hastanesine alınmıştır. Etrafına bakındı; boyası dökülmüş duvarlara, demir parmaklıklara, yerdeki sarı çizgi sınırına, hastanedeki insanlara... “Bu zafer benimdir!” diyerek avaz avaz defalarca bağırınca hastane görevlileri sakinleştirici verip odasına götürdü. Pelin’i odasına alınmadan önce gören doktor Stefan gülümsedi ve “bu zafer senindir..” diye mırıldandı umutla. İşte uyanıyorduk... ---"/ Bu bir romanımın giriş kısmı. Beğenen ve benimle çalışmak isteyen olursa her türlü işe açığım.

Tebrikler, kesinlikle okurken her detay gözümde canlandı. Yolunuz açık olsun inşallah... Başarılar dilerim...

@marmaris çok teşekkür ederim. (: